ایمنی جاده فیروزکوه – امنیت کاذب

جاده فیروزکوه یکی دیگر از محورهای اصلی مواصلاتی بین استان تهران و مازندران است که از تهران آغاز شده و به شهرستان قائمشهر در استان مازندران ختم می شود. ایمنی جاده فیروزکوه به واسطه مسیر مسطح‌تری که نسبت به جاده هراز و چالوس دارد، از این جاده‌ها بیشتر است. این جاده دارای سه لاین رفت و سه لاین برگشت است که در مجموع آن را به جاده‌ای عریض تبدیل می‌کند. با این حال می توان امنیت این جاده را نیز یک امنیت کاذب در نظر گرفت، چرا که هر ساله شاهد جراحت و مرگ بسیاری از هموطنانمان در این جاده هستیم. طبق آمار پلیس راه کشور، چیزی بالغ بر یک چهارم از مسافرانی که قصد ورود به استان مازندران را دارند، از این جاده به منظور تردد استفاده می‌کنند. علیرغم عریض بودن این جاده، به علت کم عرض شدن جاده در نقاطی مانند شیرگاه و زیراب همچنان شاهد ترافیک‌های بسیار طولانی و طاقت فرسا در این محور هستیم. با ایمن ترافیک مگ همراه باشید.

اقدامات صورت گرفته در راستای افزایش ایمنی جاده فیروزکوه

این جاده در عرض 16 سال ساخته شده و به واسطه مسطح بودن بیشتر مسیر احساس امنیت کاذبی را به رانندگان منتقل می‌کند. ایمنی جاده فیروزکوه نیز مانند باقی محورهای مواصلاتی کوهستانی کشور چندان چنگی به دل نمی زند. علیرغم تلاش‌های بسیار زیادی که در سال 94 به منظور افزایش ایمنی جاده فیروزکوه انجام شد، همچنان در نقاطی مانند شیرگاه و زیرآب که جاده کم عرض می‌شود، شاهد تصادفات مرگباری بوده‌ایم. در سال 94 بالغ بر 1500 نوع از علائم و تجهیزات ترافیکی، شامل علائم بشکه‌ ایمنی و استوانه‌ای، انواع چراغ فلاشر هشدار دهنده و گل میخ ترافیکی در این جاده به طول رفت و برگشت 88 کیلومتر نصب شده است.

این که چرا تا قبل از آن چنین تدابیری به منظور افزایش ایمنی جاده فیروزکوه اتخاذ نشده بوده است سوالی است که ذهن مسافران را به طور قطع درگیر خواهد کرد. با این حال شروع این حرکت برای افزایش ایمنی جاده فیروزکوه را می‌توان به فال نیک گرفت.

نقاط خطرناک جاده فیروزکوه

خطرناک‌ترین منطقه‌ جاده فیروزکوه را می‌توان گردنه گدوک دانست. در این منطقه، تقریبا در تمام طول سال شاهد مه غلیظ و دید ناکافی رانندگان هستیم. به این منظور هشدارهای پلیس و استفاده از علائم مخصوص ترافیکی که مجهز به شبرنگ هستند، می‌تواند تا حدودی میزان خطر را کاهش دهد. از این دست تجهیزات ترافیکی می‌توان به تودلی گاردریل، شبرنگ گاردریل و استفاده از برچسب شبرنگ ترافیکی در مکان‌های پرخطر و با دید ناکافی اشاره کرد. با این حال خطای انسانی و عدم دقت رانندگان اصلی‌ترین عامل تصادفات در این محور به شمار می‌آید. ایمنی جاده فیروزکوه نیز، به واسطه کوهستانی بودن مسیر، درست مانند جاده چالوس و جاده هراز تا حد زیادی به شرایط آب و هوایی بستگی دارد.

بیشتر بخوانید : ایمنی در جاده چالوس همراه با ایمن ترافیک مگ

وضعیت آب و هوایی جاده فیروزکوه

در فصل‌های پاییز و زمستان، با افزایش میزان بارش‌ها، شاهد افزایش آمار تلفات در این جاده بوده‌ایم. ریزش کوه در محدوده پل ورسک، اتفاقی است که بارها شاهد آن بوده ایم ولی کماکان پیش بینی‌های لازم جهت ایمن سازی این مطقه صورت نمی‌پذیرد. گردنه گدوک نیز به طول 15 کیلومتر، دارای آمار بیشترین تلفات در این جاده است. ایمنی جاده فیروزکوه در منطقه شیرگاه و زیرآب به حداقل خود می‌رسد. به واسطه کم عرض شدن جاده در این نقاط، تصادفات بسیار زیادی در این منطقه از جاده فیروزکوه رخ می‌دهد. حتی استفاده از چراغ فلاشر هشدار دهنده نیز برای جلب توجه رانندگان در این محل کافی نیست.

برای مشاوره خرید تجهیزات ترافیکی جاده ای با کارشناسان ایمن ترافیک در تماس باشید.

توهم امنیت در جاده شش بانده

با این حال یکی از اصلی‌ترین دلایل کم بودن ایمنی جاده فیروزکوه را می‌توان توهم امن بودن این جاده توسط رانندگان دانست. رانندگان با تصور اینکه این جاده از جاده‌های هراز و چالوس مسطح‌تر است و دارای 3 لاین در هر مسیر است، دقت کافی را برای رانندگی به خرج نمی‌دهند و همین مسئله به همراه سرعت زیاد و عدم آشنایی با مسیر، خطرات بسیار زیادی را برای رانندگان به همراه دارد. بیشتر خودروهای سنگینی که قصد ورود به استان مازندران را دارند، از این مسیر به منظور تردد استفاده می‌کنند و همین امر ایمنی جاده فیروزکوه را تا حد زیادی کاهش داده و خطرات آن را دوچندان می‌کند. کنترل مداوم پلیس به وسیله نیروهای گشتی، به همراه استفاده از ابزار بازدارنده مانند دوربین‌های کنترل سرعت، می‌تواند تا حدودی در حل این مشکل کارساز باشد.

بیشتر بخوانید : نکات مهم در سفر

با این حال مسئله‌ای که در تمام جاده‌های ایران با آن مواجه‌ هستیم، پایین بودن امنیت و عدم همخوانی استانداردهای جاده‌ها با استانداردهای جهانی، در کنار فرهنگ غلط و بسیار عقب مانده رانندگی است. تا اقدامات لازم جهت ایمن سازی جاده‌های کشور و فرهنگ سازی لازم در زمینه رانندگی صورت نگیرد، کشور ما همچنان مقام اول در میزان مرگ و میر جاده‌ای را در تمام جهان خواهد داشت. آماری تاسف برانگیز در زمینه سیستم حمل و نقلی کشور که علیرغم هزینه‌های سرسام آور مادی و معنوی که در این زمینه بر مردم تحمیل می شود همچنان پا بر جاست.